ÖRENİK

Öyle özledim ki seni Örenik,
Çıkıp bakacaktan bakasım geldi.
Biran önce sana ulaşam diye,
Taş pınara doğru akasım geldi.

Kavalcanın suyu serin akardı,
Karlıktan gelen taş köye bakardı,
Kavaklar altında davar yatardı,
Gığların üstüne çökesim geldi.

Fındık Pelit sanki tören alanı,
Yenen yenir kuşkuş payı kalanı,
Ekiççe bir cennet varmı yalanı,
Tüngülüp Çortana kayasım geldi.

Bir duman tütüyor esvap yuyorlar,
Deterjan nerdeki, kül koyoyorlar,
Şampuan neyine kil sürüyorlar,
Soyunup bir güzel çimesim geldi.

Köye girdim ki mal davar geliyor,
O toz toprak sanki hayat veriyor,
Teyfik abi Yanoğaçtan iniyor,
Nolur bir kaval çal diyesim geldi.

Köy bitti hasretim bulggur aşına,
Haçtarladan çıktım Oyunbaşına,
Dönüpte bakınca purun taşına,
İnanın orada ölesim geldi.

Zafer ARSLAN

 

 
 
HAYDİ GİDEK
 
Özlüyorum toprağını taşını,
Bırakın köyüme geri döneyim.
Herlesi, tiridi, soğan aşını,
Bırakın köyüme geri döneyim.

Özledim tarlada ekin biçmeyi,
Mektebin önünden gelip geçmeyi,
Gözelerden soğuk sular içmeyi,
Bırakın köyüme geri döneyim.
 

Kalenin dibinin kenger sakızı,
İlaç gibi kara sakız yakısı,
Burnumda tütüyor ahbun kokusu,
Bırakın köyüme geri döneyim.

Gelin gidek yonca çayır biçmeye,
Ekin derip ayranlı aş içmeye,
Nara atıp kendimizden geçmeye,
Koyun ki köyüme geri doneyim.

Akşam birisinden bir oğlak alak,
Heybeyi erkenden eşşeğe sarak,
Erken çıkıp sabah yaylaya varak,
Bırakın köyüme geri döneyim.

Kırkgöz’ün suyundan bir yudum içek,
Yıkıla yıkıla sulardan geçek,
Gelin bizim köyü başşehir seçek,
Bırakın köyüme geri döneyim.
 
Zafer Arslan